Jamnik – co warto o nim wiedzieć?

To, jak wygląda jamnik wie chyba każdy. Niewysoki piesek o krótkich łapach i wydłużonym tułowiu. Jego oczy podkreślają inteligencję i żywiołowość. Jest to rasa niezwykle pocieszna i umiłowana w szczególności przez starsze panie.

Jeśli chodzi o charakter, to każda niemal odmiana ma inną osobowość. Wiele osób może uważać, że są to psy niedostępne i wrogo nastawione na otoczenie. Pupile tej rasy są często omijane przez rodziny z małymi dziećmi. Dlaczego tak jest? Przede wszystkim przez powtarzanie „dziecko kuzyna mojego wujka zostało pogryzione przez jamnika”.

Owszem, przechodząc na ulicy obok psa tej rasy można usłyszeć ostrzegawcze warknięcie, jednak pamiętajmy, że nie jest to „wredny charakter”, a mechanizm obronny. Być może pies chce uchronić przez niebezpieczeństwem swojego ukochanego właściciela i to właśnie Ty zostałeś uznany, jako obiekt zagrożenia. Wracając do meritum – wystarczy jedynie dobre wychowanie, aby jamnik był przyjacielem naszych pociech.

Należy mieć świadomość, że to, jak będzie zachowywał się pupil względem członków rodziny, czy też obcych osób zależy wyłącznie od nas. Nie przerzucajmy winy na psią osobowość, jeśli nie mamy pojęcia o tym, jak ułożyć psa. Poniżej trochę suchych faktów na temat jamnika, a także ciekawostek.

Pochodzenie jamnika

Kraj pochodzenia jamników do Niemcy, a przynajmniej z taką teorią można spotkać się najczęściej. W wielu źródłach można wyczytać, że rasa ta pochodzi z bardziej egzotycznych obszarów świata m.in. Egiptu. Brak jednak twardych dowodów w tej sprawie. Jamniki od samego początku były wykorzystywano, jako psy tropiące i polujące.

Z pewnością wiele osób, które nie mają styczności z jamnikami są w tym momencie zaskoczone. Śmiało można powiedzieć, że rasa ta uchodziła za myśliwską. Jamniki polowały na borsuki i drobną zwierzynę. Wskazuje na to sama nazwa – niemiecka nazwa jamnika brzmi Dachshund. Dachs to borsuk, a hund to pies. Te niewielkie czworonogi dzięki swoim gabarytom miały wchodzić do nor, a następnie odbywać walki. Dziś ciężko to sobie wyobrazić, gdyż jamniki uchodzą za kanapowców. Kto bliżej zapoznał się z tą rasą, ten wie, ile energii mają te małe istoty.

Jest aż 9 odmian tych psów!

Osoby, które nie interesują się tą rasą z pewnością nie wiedzą, że istnieje aż dziewięć odmian tej rasy. I nie, nie chodzi tylko o krótką i długą sierść, tak jak powszechnie się uważa.

Krótka matematyka – jamniki ze względu na strukturę sierści można podzielić na krótkowłose, długowłose oraz szorstkowłose. Z uwagi na budowę psa wyróżnia się jamniki standardowe, miniaturowe oraz królicze. Każda z tych odmian może mieć dowolną strukturę sierści. Trzy długości sierści razy trzy budowy ciała to łącznie dziewięć różnych jamników!

Jamniki miniaturowe są dość rzadko spotykane. Z tego względu właściciele nieraz słyszą pytania, czy piesek jest jeszcze szczeniakiem, a on po prostu ma taką budowę ciała. W jaki sposób określa się odmianę? Przede wszystkim poprzez pomiar klatki piersiowej. Jamniki standardowe to te o obwodzie klatki piersiowej ponad 35 cm. W przypadku odmiany króliczej jest to poniżej 30 cm, a miniaturowej od 30 do 35 cm.

Umaszczenie jamnika

Jamniki długowłose i krótkowłose mają to samo umaszczenie. Spotykamy psy o kolorze rudym, brązowym podpalanym, czarnym podpalanym. Trzeba również wspomnieć o odmianach marmurkowych (często szarych z jaśniejszymi plamkami) i pręgowanych.

Możliwości jest wiele. W przypadku odmiany szorstkowłosej dochodzi jeszcze jedno umaszczenie, a mianowicie dziczej.

Ciekawym jest, że wśród Azjatów królują jamniki białe (w rzeczywistości jasnobeżowe), które nie są umieszczone w oficjalnym wzorcu umaszczenia. Nie wiadomo, czy kiedykolwiek doczekamy się rozpowszechnienia i uznania przez FCI tej odmiany.

Czy mają „charakterek”?

Osoby, które planują przygarnąć jamnika z pewnością będą rozczarowane, gdyż nie można jednoznacznie stwierdzić, jaki będzie nasz pupil. Może nam się trafić egzemplarz, który będzie leniwie leżał na kanapie, a możemy trafić na psa, który będzie urządzał polowania na wszystko, co się rusza.

Jeśli chcemy mieć sto procent pewności, jaki będzie pies to może warto zdecydować się na dorosłego pupila. Zwykle wtedy można lepiej określić, czy pies jest energiczny, czy wręcz przeciwnie. Z szczeniakami, jest jak z dziećmi – nigdy nie wiadomo, co z nich wyrośnie.

Oczywiście istnieją pewne teorie, że jamniki długowłose należą do tych spokojniejszych, jednak cały czas miejmy uwagę, że zdarzają się wyjątki od reguły. Jest to ważne w przypadku osób starszych, które szukają raczej psiego domatora.

Jamniki są radosne i dosyć niezależne. Można również powiedzieć, że są trochę uparte, więc przekonanie ich do czegoś wymaga cierpliwości. Musimy być konsekwentni inaczej pies nie będzie miał nas za autorytet. Jamniki potrafią być również przylepami. Jeśli chodzi o kontakt z dziećmi, to najłatwiej jest wtedy, gdy pies uczony jest „od małego” zabawy z naszymi pociechami. Wtedy będzie uważał ich za członków rodziny. Dorosły pies również może zaprzyjaźnić się z dzieckiem, jednak pamiętajmy, aby smyk nie dokuczał psu i nie robił mu krzywdy. Jamniki potrafią być obrażalskie. To nie są labradory, które wydają się być stworzone do „opieki” nad dziećmi.

Marsz Jamników w Krakowie

Warto wiedzieć, że w Krakowie co roku odbywa się Marsz Jamników. Parada zrzesza nie tylko właścicieli tej unikatowej rasy, ale również jej miłośników. Jest to świetna okazja, aby pooglądać różne odmiany jamników, a także porozmawiać z osobami, które mają ogromną wiedzę na ich temat.